جت‌لگ در سفر چیست و چگونه می‌توان از اثرات آن کاست؟
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۹۰۹۰
پس از چند سال سخت قرنطینه و محدودیت‌های سفربه دلیل شیوع ویروس کرونا، مردم بالاخره می‌توانند برای سفر به چهار گوشه جهان بروند و برای دیدن مناظر و مکان‌هایی که تاکنون تجربه نکرده‌اند، چمدان خود را ببندند. با این حال گاهی جت‌لگ یا «پرواززدگی» از لذت سفرهای بین‌المللی که از خانه افراد دورتر هستند، می‌کاهد و مخصوصا روزهای ابتدایی سفر و روزهای ابتدایی بازگشت به خانه پس از پایان مسافرت را دشوار می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش یورونیوز، اما اساسا «جت‌لگ» چیست و مردم چرا آن را تجربه می‌کنند؟ آیا می‌توان اقداماتی انجام داد که از اثرات آن کاسته شود؟
اگر شما هم از کسانی هستید که با جت‌لگ رو به رو شده‌اید و می‌خواهید بیشتر درباره آن بدانید، ادامه این مطلب را بخوانید.
جت‌لگ چیست؟اصطلاح جت‌لگ، علائم فیزیکی و شناختی را که افراد هنگام سفر سریع در چندین منطقه زمانی تجربه می‌کنند، توصیف می‌کند.
بدن شما بصورت عمومی با زمان محلی هماهنگ شده و وقتی وارد یک منطقه زمانی جدید می‌شوید، ریتم‌های بدن شما دیگر با ساعت روی دیوار هماهنگ نیست.
این زمانی است که علائم جت‌لگ ظاهر می‌شود: وقتی می‌خواهید بیدار باشید، خواب آلود هستید و وقتی می خواهید بخوابید، کاملا بیدار هستید. نیمه‌شب گرسنه می‌شوید و اگر در طول روز غذا بخورید ممکن است احساس نفخ یا حالت تهوع داشته باشید.
تا زمانی که ساعت و ریتم بدن شما مطابق با زمان محلی جدید نباشد، شما با این اختلالات فیزیولوژیکی رو به رو هستید و از نظر ذهنی دچار نوعی اختلال می‌شوید.
جت‌لگ برای همه یکسان نیستجالب اینجاست که تجربه جت‌لگ بین افراد متفاوت است. این به این دلیل است که همه ما ریتم‌های درونی مختلف و متفاوتی داریم.
اکثر ما یک چرخه طبیعی روزانه حدود ۲۴.۲ ساعت داریم. بنابراین اگر در غار زندگی می‌کردیم و هیچ نوری نمی‌دیدیم، چرخه خواب/بیداری و سایر ریتم‌های روزانه ما حدود ۲۴.۲ ساعت طول می‌کشید. محققان فکر می‌کنند که این یک سازگاری تکاملی است که به ما امکان می‌دهد در طول سال با طول روزهای متفاوت تنظیم شویم.
اما برخی از افراد چرخه‌های کمی طولانی‌تری نسبت به دیگران دارند و این ممکن است در چگونگی تجربه جت‌لگ در یک فرد نقش داشته باشد.
تحقیقات نشان می‌دهد که اگر چرخه طولانی‌تری دارید، ممکن است سریعتر با سفر به غرب سازگار شوید، مانند زمانی که از استرالیا به آفریقای جنوبی سفر می‌کنید، اما نمی‌دانیم که آیا چرخه کوتاه‌تر به مسیر دیگر کمک می‌کند یا خیر.
همچنین با افزایش سن، انعطاف‌پذیری ما کمی کمتر می‌شود؛ بنابراین افراد مسن‌تر ممکن است علائم جت‌لگ بدتری داشته باشند.
آیا جهت سفر مهم است؟به طور کلی، بسیاری از مردم سفر به غرب را که در آن زمان بیشتری به دست می‌آید تا سفر به شرق که زمان از دست می‌رود، از نظر جت‌لگ آسان‌تر می‌دانند.
بگذارید با مثالی به این مسئله بپردازیم: فرض کنیم جاسمین و سارا همزمان آدلاید در استرالیا را ترک می‌کنند. جاسمین بعد از ظهر در پرث فرود می‌آید جایی که حدود ۲ ساعت و نیم جلوتر از آدلاید است. او برخی از مناظر را می‌بیند و حدود ساعت ۸:۳۰ شب به راحتی به خواب می‌رود. سپس خیلی زود از خواب بیدار می‌شود و روز خود را شروع می کند.
او البته چند روزی زمان نیاز دارد تا بدنش با ساعت جدید کاملا هماهنگ شود اما او علائم چندان شدیدی را احساس نخواهد کرد.
در همین حال سارا در شهر اوکلند واقع در نیوزیلند فرود می‌آید که حدود ۲.۵ ساعت عقب‌تر است. او از غروب مطبوع و قسمتی از شب استفاده می‌کند و تا ساعت ۲ بامداد کاملا بیدار است و وقتی زنگ ساعت ۷ صبح به صدا در می‌آید، او آن را خاموش می‌کند و به خواب خود ادامه می‌دهد زیرا ساعت بدن او هنوز۴:۳۰ صبح است.
در نتیجه سارا احتمالا اثرات جت‌لگ را شدیدتر از جاسمین و برای مدت طولانی‌تری احساس خواهد کرد.
آیا جت‌لگ فقط جنبه روانی دارد؟برخی از مردم می‌گویند جت‌لگ فقط جنبه روانی دارد و تنها در ذهن افراد نقش بسته است. هرچند ممکن است این درست باشد چراکه این ناهماهنگی بین زمان داخلی بدن و زمان محلی در ذهن شکل می‌گیرد؛ اما این بدان معنا نیست که شما می‌توانید خود را از جت‌لگ نجات دهد.
در نتیجه جت‌لگ بهتر است به عنوان یک وضعیت فیزیولوژیکی در نظر گرفته شود تا یک وضعیت روانی.
راه‌های کاهش اثر جتلگخوشبختانه چند راه ساده برای کاهش علائم جت‌لگ و کمک به تنظیم ساعت بدن وجود دارد. این امر به ویژه برای ورزشکاران حرفه‌ای که برای مسابقات سفر می‌کنند بسیار مهم است.
ابتدا تصمیم بگیرید که آیا جت‌لگ شما آنقدر جدیست که ارزش تلاش برای سازگاری با زمان جدید را داشته باشد یا خیر. اگر فقط یک سفر کوتاه است، شاید بهتر باشد که در خانه خود بمانید. اگر بیش از سه روز طول کشید، بهتر است پیش از سفر به صورت آگاهانه ریتم‌های بدن خود را مانند زمانی که می‌خوابید، غذا می‌خورید، ورزش می‌کنید و نور خورشید را دریافت می‌کنید با منطقه زمانی جدید تنظیم کنید. اگر می‌خواهید ساعت بدن خود را تغییر دهید، ایده خوبی است که این کار را در هواپیما شروع کنید. ساعت خود را بر اساس منطقه زمانی مقصد تنظیم کنید و فعالیت‌های خود را بر اساس آن انجام دهید. مصرف کافئین و الکل را در سفر کم کنید. این کار هم برای خواب و هیدراتاسیون (رساندن مایعات به بدن) بهتر است و هم به تنظیم ساعت بدن شما با منطقه زمانی جدید کمک می‌کند. هنگام تطبیق با یک منطقه زمانی جدید، سعی کنید در طول شب «به وقت محلی» بخوابید و در زمان‌های دیگر فقط زمانی که نیاز دارید استراحت کنید. از چرت زدن در روز خودداری کنید زیرا باعث می‌شود دیرتر با ساعت جدید «به وقت محلی» عادت کنید. ناراحتی دستگاه گوارش از علائم جت‌لگ است. اگر در طول سفر مستعد مشکلات شکمی هستید یا آن را معمولا در سفر تجربه می‌کنید، به وعده‌های غذایی کوچک پایبند باشید و تنها زمانی که گرسنه هستید غذا بخورید. بدن شما به شما خواهد گفت که چه زمانی برای غذا آماده است. بیرون بروید. نور خورشید کلید تطبیق با یک منطقه زمانی جدید است. بسته به تغییر منطقه زمانی شما، فعالیت‌های بیرونی کمک خواهد کرد تا بدنتان با زمان جدید هماهنگ شود.منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه جت لگ سلامتی سفر منطقه زمانی جدید ساعت بدن بدن شما حدود ۲
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۹۰۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان سرماخوردگی در انسان‌ها از چه زمانی آغاز شد؟
غزال زیاری- اکثر مردم حداقل سالی یک‌بار سرما می‌خورند و درنتیجه سرماخوردگی یکی از رایج‌ترین تجربیات انسانی به شمار می‌رود؛ اما حالا این سؤال مطرح است که در تاریخ هوموسپینس (انسان خردمند)، اولین بار انسان‌ها از چه زمانی دچار سرماخوردگی شده‌اند؟
پاسخ دادن به این سؤال کار سختی است؛ چراکه ویروس‌های متعدد و زیادی باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و از سوی دیگر، تعداد کمی از این ویروس‌ها در بقایای انسانی باقی می‌مانند؛ اما قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی انسان‌ها، حکایت از آن دارد که برخی از اولین انسان‌های هومو سپینس متعلق به حداقل سیصد هزار سال پیش با سرماخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.
"سرماخوردگی" اصطلاحی کلی برای گروهی از عفونت‌های تنفسی است که معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی سالم، به‌صورت خفیف بروز می‌کند. راینوویروس‌ها، کرونا ویروس‌ها و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) اغلب باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و قبل از اینکه این پاتوژن‌ها بین انسان‌ها گسترش پیدا کند، احتمالاً انسان آنها را از مهره‌داران دیگر دریافت کرده است.
جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس فرگشتی دانشگاه کالیفرنیا دراین‌باره توضیح می‌دهد: «زندگی در مجاورت حیوانات راه ساده‌ای است که انسان را در معرض مکرر ویروس‌های جدید قرار دهد و همین می‌تواند منجر به تبدیل‌شدن این ویروس به یک ویروس بومی انسانی شود.»
انتقال ویروس‌ها از حیوان به انسان؟معمولاً در صورت انتقال ویروس حیوانی به بدن انسان، این ویروس نمی‌تواند باعث ایجاد عفونت شود؛ چون با بدن میزبان جدیدش سازگار نیست. بااین‌حال، گاهی یک ویروس مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب را برای جهش موفق و حتی انتشار در بین انسان‌ها در اختیار دارد؛ مثلاً ویروس‌های کووید-۱۹ و آنفولانزای خوکی به همین شکل پدید آمده‌اند.
دانشمندان فرضیه‌های متعددی درباره زمانی که ویروس‌های سرماخوردگی برای اولین بار شکوفا شدند، مطرح کرده‌اند و جالب اینجاست که شروع آنها در نقاط بسیار متفاوتی از جدول زمانی انسان قرار می‌گیرد. تعدادی از محققان بر این باورند که انتقال ویروس‌ها از حیوانات به انسان، در طلوع تمدن بشری (بین ۵ هزار تا شش هزار سال قبل) صورت گرفته؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در محله‌های نزدیک به هم را آغاز کردند؛ بدین ترتیب پاتوژن‌ها راحت‌تر می‌توانستند پخش شوند و در آن زمان، انسان‌ها شروع به پرورش حیواناتی مملو از ویروس نمودند.
البته که همه دانشمندان موافق این فرضیه نیستند.
فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس محاسباتی دانشگاه کالج لندن بر این باور است که جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده که به کشاورزی نمی‌پرداختند، از طریق شکار در معرض ویروس‌های حیوانی قرار می‌گرفتند. شکارچیان از قبل از انسان‌های خردمند هم وجود داشته‌اند (مثلاً در گونه‌های انسان‌تبار منقرض‌شده‌ای مثل انسان‌های راست‌قامت (Homo erectus) که اولین بار ۲ میلیون سال پیش ظهور کردند). بالوکس معتقد است که ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول فرگشت انسان در زمان‌های مختلف در رفت‌وآمد بوده‌اند.
او دراین‌باره می‌گوید: «فکر می‌کنم احتمالاً یکی از رویدادهایی که منتهی به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان شده، گسترش انسان‌ها به خارج از آفریقاست که طی آن، افراد ویروس‌های سرماخوردگی جدیدی را دریافت کردند.» قدمت اولین انسان‌های خردمند در خارج از آفریقا به حدود دویست و ده هزار سال قبل بازمی‌گردد.
ورتهایم دراین‌باره می‌گوید: «رد پای بیماری ناشی از سرماخوردگی، به‌خوبی باقی نمی‌ماند.» این ویروس‌ها معمولاً علائم عفونت را در بافت‌های نرمی مثل ریه‌ها باقی می‌گذارند که پس از مرگ از بین می‌روند و اثری از آنها در استخوان‌ها و دندان‌های مقاوم باقی نمی‌ماند.
ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده که البته تنها مربوط به ویروس‌های مبتنی بر DNA است و نه ویروس‌های حاوی RNA که این پسرعموی ژنتیکی DNA، در بین ویروس‌های سرماخوردگی بسیار رایج‌تر است.
لوسی فان دورپ، متخصص ژنتیک دانشگاه کالج لندن در این رابطه توضیح می‌دهد: «RNA سریعتر از DNA تجزیه می‌شود، درنتیجه بازیابی آن به‌مراتب سخت‌تر است. به همین خاطر است که تا به امروز، هیچ ویروس RNA از مواد باستانی کشف نشده است.»
بالوکس و فان دورپ با انجام حفاری‌هایی در سیبری، به جست‌وجوی ویروس‌های باستانی در دندان‌های انسان پرداختند. در مقاله منتشره در bioRxiv آنها از دو ژنوم باستانی برای یک ویروس DNA به نام آدنوویروس C انسانی نام بردند که می‌تواند باعث ایجاد علائم سرماخوردگی شود.
طبق تخمین محققان، آخرین جد مشترک این ویروس‌ها تقریباً به هفت‌صد هزار سال قبل برمی‌گردد ( یعنی مدت‌ها قبل از ظهور انسان‌های خردمند یا هومو سپینس‌ها). این احتمال وجود دارد که این ویروس‌ها از بدن شامپانزه‌ها یا گوریل‌ها به انسان‌ها منتقل شده باشند، اما اینکه دقیقاً چه زمانی اتفاق رخ‌داده، در حد حدس و گمان باقی مانده است.
یافت بقایای کروناویروس قرن شانزدهمیباوجود آنکه دانشمندان هنوز ویروس‌های RNA از دوران باستان پیدا نکرده‌اند، اما موفق به یافتن یک ویروس کرونای قرن شانزدهمی در پالپ دندان اسکلت‌های انسان در فرانسه شده‌اند. RNA یافت‌شده با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و این حکایت از آن دارد که این پاتوژن‌های تاریخی ممکن است یا از بین رفته باشند یا فراتر از تشخیص، فرگشت یافته باشند.
در هر حال این احتمال وجود دارد که این ویروس کرونا به گردش خود در بدن انسان ادامه داده باشد؛ اما در دوران مدرن، توالی‌یابی نشده است. فان دورپ در این رابطه توضیح می‌دهد: «بسیاری از ویروس‌های عامل سرماخوردگی، در شرایط امروزی توالی ضعیفی دارند که از جمله آنها می‌توان از ویروس‌های کرونای سرماخوردگی که به‌طور منظم در گردشند، نام برد.»
بالوکس و همکارانش حالا و با در اختیار داشتن بقایایی کمیاب از ویروس‌های باستانی، بر پاتوژن‌های گذشته نزدیک تمرکز کرده‌اند و در حال مطالعه روی بقایای انسانی هستند که در دو قرن گذشته جمع‌آوری و در مراکز پزشکی ذخیره‌شده‌اند.
بالوکس گفت: «احتمالاً در آینده تصویر جمعی مناسبی از ویروس‌هایی که در طول ۲۰۰ سال گذشته با ما بودند، خواهیم داشت. این می‌تواند ردیابی تاریخچه این ویروس‌ها درگذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر کند.»
منبع: livescience
۵۴۳۲۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902910
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟